Een zwaar onderwerp: collectief ontslag.
Maar ook: een kans om in verbinding te gaan met je medewerkers.

Say what? Hoe kan je nu connectie behouden als je afscheid neemt van je mensen?

Als je medewerkers nog maar collectief ontslag ‘ruiken’, wordt alle informatie die je geeft in een vacuüm gezogen. Tot de namen van alle betrokkenen gekend zijn. Een soort tunnelvisie, maar dan met de oren…
Creëer dus geen extra spanning. Niet beginnen met de redenen van ontslag. Hou het slecht nieuws kort en bondig.

Enkele van mijn best practices:
Geef bij de aankondiging onmiddellijk de primaire info: wie, vanaf wanneer en vergoedingen.
Pas nadien kan je beknopt uitweiden over waaroms, hoe jullie zorg geven aan de betrokkenen, jullie visie op de toekomst (nog ontslagen? wat anders doen om erger te vermijden?…)

Tijdens dat eerste moment zijn je mensen in shock. Veel van de ‘nadien’ info gaat verloren. Dus als de communicatie mondeling was, ondersteun je deze met geschreven tekst. Voor alle werknemers. Beschikbaar wanneer ze er klaar voor zijn. Hier kan je ook uitvoeriger communiceren.

Ik heb ook tips voor verbinding op lange termijn. Misschien een volgende post?

Maar nu ben ik benieuwd: Heb jij al een ontslagronde meegemaakt? Was de communicatie verbindend?